معرفی متنی کتاب

معرفی کتاب فضایل و برکات نماز شب در دنیا و آخرت

کتاب فضایل و برکات نماز شب در دنیا و آخرت توسط فهیمه خزایی مسئول کتابخانه در فضای مجازی به صورت متنی معرفی گردید.

کتاب فضایل و برکات نماز شب در دنیا و آخرت نوشته‌ی محمدجواد مهری، آیات، روایات، قصص و حکایات متعددی پیرامون نماز شب به خواننده ارائه می‌نماید. 

نماز شب نشان عشق و محبت انسان به آفریدگار است و این علاقه، انسان را از خواب جدا می‌کند و به راز و نیاز نیمه شب با محبوب وا می‌دارد و اگر آن عشق نباشد انسان با چه انگیزه‌ای در تنهایی و تاریکی از استراحت دست بشوید و در خلوتی عارفانه به گفتگو با معشوق بپردازد. 

نماز شب، توفیقی می‌خواهد که آن را هم باید از خدا طلبید. انسان با تداوم نماز شب و تهجد و عبادت‌های شبانه می‌تواند به مقامی از کمال و صفای نفس و قرب به خدا برسد، که چشم و گوش و دست خدایی پیدا کند (جز حق نبیند، جز حق نشنود و جز حق عمل نکند) و به آن جا برسد که هر دعایی کند مستجاب گردد. 

در بخشی از کتاب فضایل و برکات نماز شب در دنیا و آخرت می‌خوانیم:

در بسیاری از کتاب‌هایی که داستان زندگی آن‌ها را نقل می‌نماید به مسأله شب‌ زنده‌داری آنان اشاره شده است. علمای ربّانی نیز به پیروی از معصومین (ع) شبزنده‌داری و سحرخیزی را غنیمت شمرده و سحرگاهان را با دعا و نماز و یاد خدا سپری می‌کردند. 

می‌گویند مرحوم آیت‌الله «سیّد محمدباقر درچه‌ای» استاد آیت‌الله العظمی بروجردی (قدس سرّه) در قنوت نماز شب خود دعای ابوحمزه ثمالی را ایستاده می‌خواندند، و علامه طباطبایی (قدس سرّه) نیز شب‌های ماه رمضان را تا صبح بیدار بود، مقداری مطالعه می‌کرد و بقیه را به دعا و قرائت قرآن و نماز و اذکار مشغول بود؛

لذا بخاطر اهمیت تأکید بر به پا داری نماز شب و تهجّد و سحرخیزی، ما در این جا نمونه‌هایی از شب زنده‌داری آن بزرگان را نقل می‌کنیم:

عطاء بن ابی ریاح می‌گوید: «روزی نزد عایشه رفتم، از او پرسیدم، شگفت‌انگیزترین کاری که در عمرت از پیامبر اسلام دیدی چه بود؟»
گفت: «کار پیامبر همه‌اش شگفت‌انگیز بود، ولی از همه عجیب‌تر اینکه شبی از شب‌ها که پیامبر به استراحت پرداخته بود، هنوز آرام نگرفته بود که از جا برخاست و وضو گرفت و به نماز ایستاد و آن‌قدر در حال نماز اشک ریخت که جلوی لباسش از اشک چشمش تر شد و سپس سر به سجده نهاد و چندان گریست که زمین از اشک چشمش تر شد و همچنان تا طلوع صبح منقلب و گریان بود».